Lütfen kullanıcı adını ve şifreni gir!
Lütfen kullanıcı adını ve şifreni gir!
İnsanlar kurtadamlar ile büyük bir savaş içindeydiler ve kurtadamlar daha da üstündüler. Bu zamanlarda Christopher daha 9 yaşında bir çocuktu. Christopher'ın Babasıda bir askerdi Christopher'da babası gibi olmak istiyordu.
Christopher dışarı çıkıp arkadaşlarıyla oynamaya gitti. Arkadaşlarına:
- Hey!! Size bir şey söyleyeceğim!!
Arkadaşlarının hepsi '' Yine aptal bir fikirle bize bir şey söyleyecek kesin!'' diye düşünüyorlardı ardından geldiler ve Christopher:
- Büyüyünce ne olmak istediğime karar verdim!!! En Cesur Savaşçı olacağım ve bütün kurtadamları yeneceğim!! dedi. Bunun üzerine arkadaşları :
- TAHMİN ETMİŞTİM YİNE APTAL FİKİR!! dediler. Fakat Christopher kararlıydı ve onlara:
- Hatta şarkı bile yazdım!
En ccesur savaşçı olacağım...
Her zaman dişlerimi fırçalayacağım...
Erken yatıp erken kalkacağım!!
Kurt görünce altıma yapıp kaçacağım!!
Çünkü ben....
Dünyanın en cesur savaşçısıyım!!!!
Ardından babası gelip oğluna:
- Bazı hayaller vardır ama senin hayalin imkansız bir hayal çok büyük hayaller kurmamalısın
Christopher:
- Bu hayal değil gerçek!
Etraf çok sisliydi ardından bir kurt babasının üzerine doğru atladı babası ölmüştü. Christopher kaçmaya başladı ve arkadaşları:
- Çabuk kaç! Yoksa seni öldürüleceksin!
Christopher:
- Beni öldürecek mi?
Arkadaşları:
- Aptal tabi öldürecek sen o zaman niye kaçıyorsun!
Christopher:
- Çok pis koktuğu için kaçıyorum ve KAÇMAK ÇOK EĞLENCELİ!!!!
Arkadaşları:
- APTAL! Seni bırakıyoruz!
Christopher:
- İMDAT! Beni pis kokulu biri öldüremez! Bari parfüm sıksaydın!
Ardından kurt kafasından vuruldu. Ve vuran adam Kel kafalıya benzer birisiydi.
Christopher'a:
- benim adım Pedro o şeyi peşine nasıl soktun? Ayrıca o bölgeye tekrar gidemezsin şimdi bütün kurtlar dolmıştur.
Christopher:
- Ama annem orada!!
Pedro:
- Bir şey olmaz en az ölürler onlar için endişelenmene gerek yok.
Christopher sinirlenmeye başladı:
- Keltoş kafa! Aptal mısın!!
Pedro:
- Şimdiye kadar ölmüşlerdir ayrıca oraya bir daha gidemeyiz mavi takıma katılabilirsin.
Christopher ağlıyordu ve katılmaya karar verdi.
Devamını yazabilirim yorumlara göre. Pedro niye mavi takımda diye sormayın hikaye işte Bölüm I : Christopher
Bazıları bluesfrown arkadasımdan alıntıdır.
Hayalet Kurt:r sonbahar günüydü.2.Dünya Savaşı devam ediyor.Tom'un defterine bakalım;
EvetCehhenem'in ortasında gibiyim ve yaralandım.Göğsümden hemde!Neyseki şanslıydım.O İtalyan askerleri arkadaşımı öldürdü ve yarın son bir bakımdan sonra intikamımı alıcağım.
2 hafta sonra
Lanet olsun!Sadece bakımdan geçicektim.Ah kendimi hiç iyi hissetmiyorum.Tırnaklarımayaklarım tamamen değişik bir şekil oluyor.Bazı askerlerle konuştuğumda etrafına bakıyolar.Bunun ne anlama geldiğini biliyor musun? Beni görmüyorlar!Çünkü oyun oynadıklarını hiç sanmıyorum.Aynada ise hiç görmüyorum.Ya aynada sorun yada sorun bende!Ne biçim bir deney bu.Ahh!
Evet Tom ölmüştü.Son olarak deney bakterilerinin başkalarına bulaşmaması için bir sıvı döküldü.Fakat sıvı yanlışdı.Sıvı X-cerexon adı verilen bir maddeydi.Son bir bakterilerinin alınması için bir daireyi bedenine geçirdiler ve tüm bakteriler dairede toplanmaya başladı ve kalp atışları.En sonunda bir anda gözlerini açtı ve beklenmedik bir şekilde saldırdı.Tüm askerleri öldürdü acı bir şekilde.Artık TomTom değil.Hayalet Kurttu!
Teşekürlerinizi Unutmayınız
Lucian:Benim adım"Lucian"ben bir kurtadamım"Kafes"adlı bir yere kapatıldım.Hepsi"Pr.Richards"adlı bir profesör tarafından kapatıldım.Hayatımı şöyle anlatayım:
Ben 5 çocuklu bir ailenin minik çocuyuydum.Minik bir evde yaşıyorduk.Okula gidemiyorduk.Annem ve babam eve bir ekmek girmesi için sabahtan akşama kadar çalışırlardı.Ben de bu duruma çok üzürürdümannemler 19 yaşıma kadar çalışamassın dediler.O yüzden 19 yaşıma kadar bekledim 19 yaşına bastıktan 2 hafta sonra bir iş buldum işim sadece deneylerde kobay faresi olcaktım(onun gibi).
O gün "Gizli Laboratuar" adlı bir yere gitmem gerekti ama yerini kimse bilmediği için birileri beni alcaktı.5 dk. önce gelmiştim.Tam saati geldi çattı bir siyah Lamborghini geldi.Önümde durdu ve pencere açıldı.Ve açılmasıyla birlikte şu soru soruldu:
-Adın Lucian mı?Bende heyacanla ceapladım:
-Eeee evev evet ben Lucian'ım.dedim.
-Araba bin dediler.Bende bindim.
Bir saat sonra
Bir binanın önünde durduk.Bizi bir adam karşıladı.Adının"Pr.Richards" olduğunu söyledi ve beni alıp bir odaya getirdi galiba orası bir laboratardı.Bana"Şuraya yatar mısın?" dedi.Bende yattım.Ve beni bağlamaya başladıkollarımı bacaklarımı demirle bağladı.Bende:
-Hemen deneylere başlıyormuyuz.diye sordum.O da:
-Neden hemen başlayalım ki bu senin ilk günün. dedi.Bunları derken birşeyler yapıyordu.Bende:
-Eeee beni bağladınız tamam başlicaz anladım ama neden beni bağladınız? diye sordum.
Cevap vermedi tam tersi susmuştu.Sonra bana dönerek gelmeye başladı.Elinde bir enjektör vardı.İçinde yeşil bir sıvı vardı içinde benim yanıma gelerek üstümdeki gömleyi çıkarttı."Bir dakika!" dedim.Durdu;"Bu deneyi bitirince ne kadar para alıcam?"diye sordum.O da bana şöyle cevap verdi:
-Bu deney bitince hiç paray ihtiyacın olmayacak.dedi.
-Ne! o zaman ailemi nasıl geçindiricem!dedim sinirlice.
-O da artık ailen olmicak. dedi sakince.
Tam istifa edicektim ki enjektörü koluma soktu.Etraf dönmeye başladı birden bayıldım.
Uyandığım da hayla bağlaydım.Etrafa bakıyordum.Etrafa bakınırken kolumun kaslandığını ve tüylendiğini gördüm.Çok iyi görüp çok iyi koku alabiliyordum.Ve çok güçlendiğimi anladım.Sonra en son konuştuğumuz şeyler aklıma geldi.Yine çok sinirlendim.Bu yerden kurtulmak istiyordum.Sonra aklıma birşey geldi.Ağzımla demirleri koparcaktım.Yaptım ve demirlenden kurtuldum.kaçmaya başladım dışarı çıkınca etrafım askerlerle doldu saldırmadım onu gördüm Profösörü gördüm.Sonra ban yaklaştı.Ona vursam ölürüm o yüzden vurmadım.Bana yaklaşıp bir enjektör daha soktu.Bağrmaya başladım.Sonra birden bayıldım.Uyandığımda bir kapsülün içindeydim.Bağırmaya başladım.Camı kırmaya çalıştım.Ama çok sertti.
1 Yıl Sonra
Etrafım yeniden askerlerle kaplandı.İçeri Profösör girdi.Beni kapsülden çıkardı.Ve aynı enjektörü aşıladı.
Sanırım 2 Saat Sonra
Bir kafes gibi yerde uyandım.Orasının"Kafes"Ordan kurtulmayı denedim.Olmadı o günden beri gelen askerleri öldürüyorum.Duvarlara o günden beri birşeyler kazıyorum bunlardan biri ise:
Bir çocuk var bu bahçedeoynar sadece kendisiyle...
Bir kayıp ruh Kafes'tegünleri sayıyor pençesiyle...
Lucian benim adımbu kurdun içinde bir insanım!
Yapılanları hiç unutmadımKafes benim yaşamım!
Ama bir gün gelecekRichards tüm yaptıklarını ödeyecek!
Lucian'nın kaldığı Kafes'in duvarlarından alınmıştır.
Buz Kurt:Benim Adım Ice Wolf Ben Soğuk Bir Kıs Günü Mutasyona ugramıs bir kurt tarafından ısırıldım ve beni yakaladılar beni bir yere hapsettiler orada dondum ölüme terkedildim yıllar sonar bir profesor beni buldu adını kimse bilmiyordu. Ama Terkedildigim zamanlar bir seyler olmustu profesor beni bir kurt oldugum icin yakalamıstı bana boynuzlar ekledi ve beni güclendirdi artık icimden soguk kan akıyordu buz fırlatıyordum ben Buz Kurt Olmustum.
Buz Kurt Kendi Emegimdir Teşekkürü Çok Görmeyin
