wofteam lusianın acı dolu hikayesi

Benim adım"Lusian"ben bir kurtadamım"Kafes"adlı bir yere kapatıldım.Hepsi"Pr.Richards"adlı bir profesör tarafından kapatıldım.Hayatımı şöyle anlatayım:

Ben 5 çocuklu bir ailenin minik çocuyuydum.Minik bir evde yaşıyorduk.Okula gidemiyorduk.Annem ve babam eve bir ekmek girmesi için sabahtan akşama kadar çalışırlardı.Ben de bu duruma çok üzürürdüm,annemler 19 yaşıma kadar çalışamassın dediler.O yüzden 19 yaşıma kadar bekledim 19 yaşına bastıktan 2 hafta sonra bir iş buldum işim sadece deneylerde kobay faresi olcaktım(onun gibi).
O gün "Gizli Laboratuar" adlı bir yere gitmem gerekti ama yerini kimse bilmediği için birileri beni alcaktı.5 dk. önce gelmiştim.Tam saati geldi çattı bir siyah Lamborghini geldi.Önümde durdu ve pencere açıldı.Ve açılmasıyla birlikte şu soru soruldu:
-Adın Lusian mı?Bende heyacanla ceapladım:
-Eeee evev evet ben Lusian'ım.dedim.
-Arabaya bin dediler.Bende bindim.
Bir saat sonra
Bir binanın önünde durduk.Bizi bir adam karşıladı.Adının"Pr.Richards" olduğunu söyledi ve beni alıp bir odaya getirdi galiba orası bir laboratardı.Bana"şžuraya yatar mısın?" dedi.Bende yattım.Ve beni bağlamaya başladı,kollarımı bacaklarımı demirle bağladı.Bende:
-Hemen deneylere başlıyormuyuz.diye sordum.O da:
-Neden hemen başlayalım ki bu senin ilk günün. dedi.Bunları derken birşeyler yapıyordu.Bende:
-Eeee beni bağladınız tamam başlicaz anladım ama neden beni bağladınız? diye sordum.
Cevap vermedi tam tersi susmuştu.Sonra bana dönerek gelmeye başladı.Elinde bir enjektör vardı.İçinde yeşil bir sıvı vardı içinde benim yanıma gelerek üstümdeki gömleyi çıkarttı."Bir dakika!" dedim.Durdu;"Bu deneyi bitirince ne kadar para alıcam?"diye sordum.O da bana şöyle cevap verdi:
-Bu deney bitince hiç paray ihtiyacın olmayacak.dedi.
-Ne! o zaman ailemi nasıl geçindiricem!dedim sinirlice.
-O da artık ailen olmicak. dedi sakince.
Tam istifa edicektim ki enjektörü koluma soktu.Etraf dönmeye başladı birden bayıldım.
Uyandığım da hala bağlıydım.Etrafa bakıyordum.Etrafa bakınırken kolumun kaslandığını ve tüylendiğini gördüm.Çok iyi görüp çok iyi koku alabiliyordum.Ve çok güçlendiğimi anladım.Sonra en son konuştuğumuz şeyler aklıma geldi.Yine çok sinirlendim.Bu yerden kurtulmak istiyordum.Sonra aklıma birşey geldi.Ağzımla demirleri koparcaktım.Yaptım ve demirlenden kurtuldum.kaçmaya başladım dışarı çıkınca etrafım askerlerle doldu saldırmadım onu gördüm Profösörü gördüm.Sonra ban yaklaştı.Ona vursam ölürüm o yüzden vurmadım.Bana yaklaşıp bir enjektör daha soktu.Bağrmaya başladım.Sonra birden bayıldım.Uyandığımda bir kapsülün içindeydim.Bağırmaya başladım.Camı kırmaya çalıştım.Ama çok sertti.
1 Yıl Sonra
Etrafım yeniden askerlerle kaplandı.İçeri Profösör girdi.Beni kapsülden çıkardı.Ve aynı enjektörü aşıladı.
Sanırım 2 Saat Sonra
Bir kafes gibi yerde uyandım.Orasının"Kafes"Ordan kurtulmayı denedim.Olmadı o günden beri gelen askerleri öldürüyorum.Duvarlara o günden beri birşeyler kazıyorum bunlardan biri ise:


Bir çocuk var bu bahçede,oynar sadece kendisiyle...
Bir kayıp ruh Kafes'te,günleri sayıyor pençesiyle...
Lusian benim adım,bu kurdun içinde bir insanım!
Yapılanları hiç unutmadım,Kafes benim yaşamım!
Ama bir gün gelecek,Richards tüm yaptıklarını ödeyecek!

nasıl olmuş yorumları alalım

Güzel bir çalışma olmuş teşekkürler.

Sizin gibi hayal gücüne sahip oyuncular'ın olduğu oyunda bulunmak gerçekden beni mutlu ediyor :)