Kurtların Yükselişi 2. Bölüm : Hayatımı Kurtaran Adam

Merhaba değerli forumdaşlarım,
1.Bölümü Okumadıysanız Buyurun:
http://www.joygame.com/forum/wolfteam/konu/kurtlarin-yukselisi-1-bolum-her-seyin-basladigi-gun/e6773dfc-844a-4727-8399-d8f821dbdeb9#post5013577

O adama hayatımı borçluyum.

Sokağın karşısından bana doğru koşan bir kurtadam vardı ama ben öylece hareketsiz duruyordum. Kurtadam beni öldürmek için sıçradı ama bir anda kafasından vurularak üzerime düştü. Az kalsın ezilecektim. 100 kg felan olmalıydı. Binbir güçlükle cesedi üzerimden attım. Karşımda uzun boylu, iri yapılı, kel ve beyaz bir adam vardı. Ona "Sen kimsin?" demek istedim ama bu kıyamet ortamında şerifliğimin pek önemi yoktu.
Bana "Haydi, kalk." dedi. " Ses diğerlerini de buraya çekebilir."
Beni evine aldı.
Kel adamın yalnız olmadığını anladım. İçeride sarı saçlı bir çocuk vardı. Büyük ihtimalle kel adamın oğluydu.
Kel adam bana ve çocuğa birer kase çorba ikram etti ve "Merhaba, " dedi. "Ben Randy Eddy, bu da oğlum Duane Eddy. "
"Merhaba, " diye cevap verdim. "Ben Andrew Birmingham. Pittsburg'da şeriftim. Bir gün vuruldum ve komaya girdim."
-Anladım, üzgünüm.
-Boşver, sana bir şey soracağım Randy.
-Sor?
-Neler oldu? Komada olduğum sürede neler olduğu hakkında hiçbir fikrim yok.
Randy kederlendi: "Bir sabah, kurt ulumalarıyla uyandık. Camdan baktığımızda yüzlerce kurtadam gördük. Eşim... O da o sabah ekmek almaya çıkmıştı... Dışarıya göz gezdirdiğimizde eşimin onlardan biri olduğunu gördüm. Onu... Onu kolyesinden tanıdım... Ama hala bu lanet olası yaratıkların ne olduğunu çözemedim."
-Çok üzgünüm..
-Boşver...
Parmağımdaki yüzüğü gördü ve sordu:
-Senin karına ne oldu?
-Uyanınca ilk iş eve gittim. Ne eşim evdeydi, ne de oğlum. Onları aramayı düşünüyorum. Ama önce seni bir yere götürmek istiyorum.
Çorbalarımızı bitirince arabalarla Pittsburg'a gittik. İlk iş polis istasyonuna girdim.
Polis istasyonlarında çoğu kişinin bilmediği bir cephanelik vardır.
en de bu cephaneliğe girdim ve Randy'i çağırdım. Üzerime polis kıyafetimi ve rozetimi aldım. Eksik olan bir şey vardı...
Aha, burada.Emektar Colt Python'um..*Polisliğe başladığım günden beri bu tabancayı kullanıyorum.
Randy yanıma geldi, sadece kendi ve oğlu için birer tabanca ve tüfek aldı. Ben de diğer silahları ve cephaneyi şerif çantasına doldurdum. Böylece eve döndük.

Gözüme uyku girmiyordu. Şu lanet kurtadamların ulumaları beni 50 kat daha rahatsız ediyordu.
Bir süre dışarıyı seyrettim.

Aklıma bir fikir geldi. Randy'e bir veda mektubu yazıp karımı ve oğlumu aramaya çıkabilirdim. Daha bir gün geçmişti ama o hayatımı kurtaran adamdı ve ona minnettardım.

Yine de gidecektim.
Ancak kapıyı açar açmaz bir kurtadamla karşılaştım.
Kapıyı kurtadamın suratına kapatıp nefes nefese yatağa koştum.

Sanırım akşamları dışarı çıkmak kötü karardı.

Kurtların Yükselişi 3. Bölüm : Bir Garip Veda

Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi esirgemezseniz sevinirim.
​Esen Kalın.

Merhabalar,
  Gerçektende kalvyenize sağlık baya güzel hikayeler ortaya çıkarıyorsunuz. Sürekleyici ve neler olacak acaba şimdi diyor insan.

Hikayelerinizin devamını sabırsızlıkla bekliyorum.

Teşekkürler, ancak bazen forum ölmüş diyorum, eskisi kadar çok yorum yazan yok. Eskiden yazdın mı bir dakika içinde sekiz on tane yorum geliyordu. Neyse, sırf sizin için yazmaya devam edeceğim. Üçüncü bölüm yolda!!! :)

Bu konu zaten biraz üzücü bir durum ama Joygame sitesi yenilendikten sonra Wolfteam Forum'a ağırlık verilecektir. Ve eski neşesine kavuşacaktır.

Oleey! :D.. Peki bu arada, site yenilenince benim hikayem uf olacak mı?

Tabii ki hayır. ;)