4) Artık hiç kimse de yardıma gelemeyeceğine göre kendilerinin sorunu halletmeleri gerekir.
Norlon:
- Ben bu yapışkanın üstüne atlarım sen git kendini kurtar.
Der.
- Hayır olmaz ben seni burada bırakamam.
- İkimizden birinin bunu yapması lazım ve yapışkanın etkisi bir süre sonra geçer.
- Ama kaç ay beklemen lazım!
- Olsun sonuçta sen arkadaşımsın senin için değer.
Galactus çok üzülür ve kabul eder. Norlon atlar. Galactus da artık o yerden çıkar. Ve çıkmadan önce etrafına bakarken, (bir kişi onları izliyor mu diye.) tavanda Kafes yazar. Ve buranın adının Kafes olduğunu görür. Küçükken annesini de bir yere kapatmışlardı ve annesinin son sözü:
- Beni Kafes diye bir yere kapattılar öldürecekler. Senin gerçek adın Galactus değil senin gerçek adın...
Geröek adım ne? Anne!
Annesini öldürürler.
Annesi de son anda dayanırken burada bir yerde adının ne olduğunu öğreneceksin der. Galactus'un gerçek adını acı çekmekten kendisi de unutmuştur. 5 saniye sonra da ölür.
Galactus ağlamaya başlar ve "ben artık bir Minik Asker'im!" der. O zaman küçükmüştür artık ise normal bir asker olmuştur ve adını öğrenmek için çıkış kapısını kapatır, Kafes'e tekrar girer.